Monday, May 08, 2006

Agua turbia

Condo daquén e xoven, a súa personalidá e turbia como ua poceira por a que acaba de pasar ua manada de caballos. Pra que a personalidá se distinga diáfanamente ten que repousar hasta que a terra diluida decante nel fondo, y eso e cuestión de tempo. Por más que se quira nun hay forma posible, nin técnica nin humanamente, de acelerar ese proceso, que ten que ser lento por necesidá. Lo único que che hay que procurar e que os caballos se manteñan llonxanos, y os quad tamén.
Pero como neste Mundo tollo todo che ten que ir, condo eu era neno decíase a cen por hora, ahora vas a cen y pítanche. Lo millor e coller un carreiro de monte y ir al tou ritmo, tardarás más pero pode que mereza el camín bastante más a pena. Indo por un carreiro decántase más tranquilamente, sin nervios, sin estreses. As partículas de porquería quedan nel fondo ben amontuadías, fain bon sedimento. Entonces, pra que el agua límpia se volva a revolber fai falta outra manada de caballos, si el sedimento ta repousao de cualquera maneira mesmo si fai un pouco de vento oscurecese el agua axina.
Os carreiros de monte llougo che tan todos comidos por os artos, xura diez se non. Nun contribullen al producto interior bruto de ningún llao. Porque os carreiros de monte por os que pasían os que vein un fin de semana a ua casa de turismo rural desde el Madrí, M40 p´alante, nun me valen. Os de Madrí tamen teran carreiros de monte, pero igual e un callejon de Malasaña ou de Vallecas, cada un ten el carreiro de monte nun llugar, según seña, según nacera...
Pos a lo que iva, despós de ter a personalidá ben repousada e condo se pode tomar el camín que a cada un lle interese na vida. Nun lle hay que fer caso al que che anda metendo prisa por detrás, así nun se fain as cousas ben feitas. Condo somos xóvenes nun nos damos cuentas de esto y queremos fer cousas y cousas, y a lo miyor lo que temos e que nun fer nada, y esperar, que todo chega, sentadíos si pode ser, que e miyor. Así podemos arruinar a nosa vida xa de partida, poñendo el intermitente mal posto hacia un pólígono industrial chen de naves de empresas multinacionais que buscan encarnizadamente el exprimir os territorios hasta deixarlos valdíos material y moralmente. Entonces axina nos quedaría a poceira seca y el sedimento surcado por grietas irreparables.

No comments: