Tuesday, March 21, 2006

Desinterés

Gastamos el pouco tempo que temos nesta vida seguindo os pasos que marcaron por nosoutros. Imitamos as vidas que outros viviron antes porque temos a idea de que nun cabe fer outra cousa que lo que xa se fixo antes. A sociedá márcanos un camino y nosoutros temos ua cegueira tal que nos fai seguillo, fendo gala de notables síntomas de falta de visión lateral, ou seña, que solo vemos lo que temos xusto delante del focico, nun somos capaces de xirar el pescozo nin un pouquín solamente pra darnos conta de que bordeando a línea recta hay un basto territorio sin escrutar. Así, despreciamos el arte, porque e raro, nun lo entendemos, y nun nos esforzamos lo más mínimo por indagar. Porque si a daquén lle deu por pintar ua cousa ou por escribir daqué algúa causa haberá, algo quererá dicir. Renunciamos así a a más profunda expresión da alma. Un artista, condo crea, extrae del sou interior a esencia misma del sou ser, a esto renunciamos. Nun digo xa que nun nos preocupemos por brindar a os demás a oportunidá de conocer el mundo inédito que e a alma de cada ser humano al nun practicar ningún tipo de expresión artística, senón que tamén deixamos nel más despreciable dos olvidos os espíritus internos dos poucos que se dedican a brindarnos a oportunidá de que viaxemos por a sua realidá, cada ua de ellas fascinante de por sí debido a que cada ua e totalmente orixinal, si somos capaces encontralla y ferlle caso. Con esta actitud de mediodridá feiremos del Mundo algo sin interés, estandarizado, aburrido y esperaremos a morte sabendo lo que temos que fer en cada un dos momentos que nos queden por vivir.

No comments: