Monday, March 13, 2006

A terra que somos

E curioso y paradóxico como se pode amar a terra unde naciche y a vez ter a necesidá de tar llonxe de´lla. A veces a terra nun resulta todo lo estimulante que se quixera, esto fai que pra dar enchido a necesidá que se ten de interesarse por cousas novas, por ver mundo, por ter acceso a cultura, a libros, a música, a xente distinta e interesante, a necesidá de daqué que el llugar unde naciche y vivíche toda a vida nun che dá faiche ter a necesidá de deixar el llugar primigenio a través del cual conociche a vida, a realidá, este mundo. Pero a terra nunca se abandona, ese terra aunque nun se te nella, todos os que la sentimos somos terra.

Esto fai que, undequera que se vaya, un seña un portador das esencias y de ua naturaleza da que un construye el sou ser interno, que faise ver si te encontras por esos mundos de Dios con algún compatriota, si chamamos patria al entorno cultural-xeográfico unde nos criamos, el terruño. Entonces surxe un entendimento profundo con esa persona que naide pode entender si nun ten el tou mismo orixen, hay que llevar daqué muy fondo nel alma pra conocer esa sensación de profunda hermandá.

No comments: